Το κάστρο του Ακροκορίνθου βρίσκεται ΝΔ της αρχαίας Κορίνθου και στεφανώνει τον ομώνυμο απόκρημνο βράχο ύψους 575 μ. Με συνολική περίμετρο τειχών περί τα 3.000 μ. αποτελεί το μεγαλύτερο σε έκταση φρούριο της Πελοποννήσου, και σίγουρα ένα από τα σημαντικότερα της περιοχής, αφού διαθέτει στρατηγικής σημασίας θέση στην είσοδο του Μοριά.

Αποτελεί τυπικό δείγμα φρουριακής αρχιτεκτονικής και έχει χτιστεί σε επάλληλες οικοδομικές φάσεις, καθώς υπήρξε η οχυρωμένη ακρόπολη της αρχαίας και στη συνέχεια κάστρο της μεσαιωνικής Κορίνθου. Τρεις επάλληλες αμυντικές σειρές τειχών με ισάριθμους πυλώνες οδηγούν στο εσωτερικό του κάστρου, συνολικής επιφάνειας 240.000 τετραγωνικών μέτρων, όπου υπάρχουν ερείπια κτισμάτων όλων των εποχών. Στη ΝΔ πλευρά του κάστρου κατά τα χρόνια της Φραγκοκρατίας ορθώθηκε διώροφος πύργος με περίβολο που δέχτηκε επεμβάσεις κατά την Οθωμανική περίοδο.

Η πρώτη φάση των τειχών χρονολογείται στον 7ο-6ο π.Χ. αιώνα, περίοδο ακμής για την πόλη της Κορίνθου. Η επόμενη σημαντική φάση τοποθετείται στον 4ο ή στο α΄ μισό του 3ου π.Χ. αιώνα, ενώ το 146 π.Χ. τα τείχη καταστρέφονται από τον Ρωμαίο Λεύκιο Μόμμιο. Κατά τον 6ο αιώνα έχει θεωρηθεί πως το κάστρο δέχεται επισκευές από τον Ιουστινιανό , ενώ σημαντικές εργασίες οχύρωσης έλαβαν χώρα κατά τη Μεσοβυζαντινή περίοδο (8ο-12ο αι.). Το κάστρο καταλαμβάνεται από τους Φράγκους το 1210 και ο υπερασπιστής του Λέων Σγουρός αυτοκτονεί, πέφτοντας έφιππος από τα τείχη για να μην παραδοθεί. Στους αιώνες που ακολουθούν γίνονται επισκευές και ενισχύσεις των τειχών τόσο από τους Φράγκους, όσο και από τους Παλαιολόγους, σε μια εποχή κατά την οποία η πόλη της Κορίνθου φαίνεται να μεταφέρεται εντός του κάστρου. Εργασίες εκτελούνται και από τους Οθωμανούς κατακτητές (1458-1823), όπως επίσης και από τους Ενετούς, οι οποίοι ενισχύουν τμήματα των τειχών κατά τη διάρκεια της Β΄ Ενετοκρατίας (1687-1715).

Στο εσωτερικό του κάστρου σώζονται τα ερείπια του ιερού της Αφροδίτης (5ου-4ου π.Χ. αιώνα), η πηγή της Άνω Πειρήνης, αρκετοί χριστιανικοί ναοί, μία υπόγεια βυζαντινή δεξαμενή, τζαμιά, κρήνες κ.ά.